Loodgieters in het donker
Het waren de donkere dagen voor kerstmis. Aan de overkant was er iets met de regenpijpen of dakgoten aan de hand en de bewoners van het huis hadden spoedhulp gezocht om hun problemen met de waterafvoer op te lossen.
Pietje, een vroegrijp mannetje van bijna vier, zat nog helemaal in de Sint- en Piet-wereld en deze avond had hij een hele tijd, nadenkend voor het raam gestaan, kijkend naar wat er buiten in het donker allemaal gebeurde.
‘Pietje, kom je eten,’ had Mama zelfs twee keer moeten roepen, terwijl Pietje altijd verzot op de warme maaltijden was en eigenlijk nooit geroepen hoefde te worden. Pietje had zo diep staan nadenken dat hij de eerste keer moeder helemaal niet had gehoord.
Maar na de tweede keer roepen, kon Papa eindelijk Pietje, nu met een brede glimlach op zijn gezicht, op zijn stoel aan tafel zetten en schepte Mama het warme eten op.
Na een paar hapjes genomen te hebben, begon Pietje heel vrolijk een heel verhaal over wat hij gezien had bij de overburen, te vertellen.
‘Bij de buren zijn een heleboel Hulp-Zwarte-Pieten nog een heleboel pakjes naar het dak aan het brengen…..,’ begon hij.
‘En Ik weet nu hoe de Zwarte Pieten de pakjes naar de daken brengen, daar hebben ze Hulp-Zwarte-Pieten met een grote auto voor en die zetten dan hele lange ladders tegen het huis aan en klimmen met de pakjes dan naar het dak.
Vader en moeder keken elkaar lachend aan en herinnerden het laatste, heel gezellige Sinterklaasfeest, wat ze nog geheel in de oude traditie gevierd hadden. ‘Pietje zat nog helemaal in die Sinterklaaswereld,’ dachten ze terwijl ze al verder etend glimlachend naar elkaar keken…..
‘Krijg ik ook nog pakjes vandaag of hebben ze alleen bij de buren aan de overkant nog een heleboel pakjes gebracht….?
Papa en Mama kijken elkaar nu een beetje verbaasd aan.
‘Maar het Sinterklaasfeest is toch al lang geweest Pietje?’ Antwoordde Papa.
‘Ja maar, bij de buren zijn nog een heleboel pakjes gebracht, allemaal naar boven naar het dak……!’ Hield Pietje vol.
Mama en Papa kijken elkaar nogmaals niet begrijpend aan.
‘Kom maar kijken,’ zegt Pietje terwijl hij van zijn stoel af begon te glijden.
‘Nee, Pietje,’ zegt vader streng, eerst eten, dan gaan we wel kijken.
Beteuterd schuift Pietje weer achter zijn bord en begint nu met lange tanden zijn bord verder leeg te eten….., mokkend!
‘Betekent dat, dat wij geen pakjes meer krijgen van Sinterklaas en de Zwarte Pieten……?’ Zegt hij met een volle mond en een heel beteuterd gezicht, waar de tranen dichter bij zijn dan zijn glimlach……
Mama krijgt medelijden met hem.
‘Ik ga wel even kijken,’ zegt ze geruststellend en loopt naar het raam om te kijken wat er bij de overburen nu eigenlijk aan de hand is.. Mannen in donkere werkkleding waren net ladders aan het opruimen en op hun auto aan het leggen en reden weg. Op de langsrijdende auto kon mama nog net lezen: ‘Klusjesman uit Rotterdam,’ met een naam eronder, maar die kon ze in het donker niet lezen.
Maar nu snapte Mama het……!
Al teruglopend denkt ze snel hoe ze dit nu weer moet gaan oplossen. Pietje en zijn vader kijken haar vragend aan…….
‘Pietje..,’ begon Mama aarzelend……..
