Alblasserdammer gaat met Maarten Schakel op reis naar het verleden

17 februari 2015 door Hennie van der Zouw
Alblasserdammer gaat met Maarten Schakel op reis naar het verleden

“Wat is dit nu weer voor onzin”, zult u denken, “voor zover ik weet is Maarten Schakel, de Maarten Schakel al in 1997 overleden, of bedoel je een andere Maarten Schakel……?”

“Nee, echt, ik bedoel Maarten Schakel, de Maarten Schakel die in 1997 overleden is.”

“Maar hoe kan je met een overleden iemand reizen?”

 Dit zou een conversatie met een willekeurige Alblasserdammer kunnen zijn geweest. Ware het niet dat ik dit gesprek verzonnen heb, maar het zou zomaar gebeurd kunnen zijn.

Want, een poosje geleden ben ik echt met Maarten Schakel op reis gegaan.

Maar…., laat ik eerst maar eens gaan kijken wie nu eigenlijk die Maarten Schakel geweest is, en daarna zal ik het raadsel uit het bovenstaande gesprek oplossen.

We gaan terug naar 1917. 1917, het jaar waarin ook het volgende gebeurde: De Duitse minister van Buitenlandse Zaken verstuurt het Zimmermanntelegram aan Mexico met het verzoek zich aan de kant van de centralen te scharen in de Eerste Wereldoorlog. De Maagdeneilanden (Deens-West-Indië) worden voor 25 miljoen dollar aan de Verenigde Staten verkocht.De derde Elfstedentocht wordt verreden. Coen de Koning wint voor de tweede keer, op slecht ijs. Bij een vergissings-bombardement op Zierikzee komen drie personen om het leven. Een Brits vliegtuig had verkeerd genavigeerd en was in de veronderstelling boven België te vliegen. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

En…, Maarten Schakel, voluit Maarten Willem Schakel werd op 17 juli 1917 geboren. Hij was tot 1980 een vooraanstaand ARP Politicus, en vanaf 1980 tot aan zijn dood op 13 november 1997, een spraakmakend CDA politicus . Hij kreeg onder andere een zoon, die hij ook Maarten noemde, dus zouden we eigenlijk over Maarten Schakel senior moeten praten, maar dat gaan we niet doen.

Maarten Schakel was van 1946 tot 1986 Burgemeester van Hoogblokland, Hoornaar en Noordeloos, en van 1946 tot 1981 lid van de Tweede Kamer.

Maarten Willem Schakel, geboren in Meerkerk en overleden in Gorinchem, was dus een Nederlands politicus en ook verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Schakel werd geboren als zoon van een gereformeerde sigarenhandelaar, ook genaamd Maarten Schakel, sigarenwinkelier, en Carolina Frederika den Hartog. Gehuwd op 21-8-1945 met Anna Margaretha Konings (1917-1990). Uit dit huwelijk werden 4 zoons en 2 dochters geboren.

Wat er in 1945, in het jaar dat Maarten Schakel troouwde met Carolina frederika den Hartog gebeurde, weet natuurlijk iedereen, maar weet u ook dat er ook nog het volgende gebeurde: De Engelsen wilden een luchtbombardement uitvoeren op een opslag van V2-raketten. Maar de bommen kwamen terecht op het Haagse Bezuidenhout. Onder de doden is de zanger Koos Speenhoff. Nederland viert weer in vrijheid Koninginnedag. Opgevoerd wordt een massaschouwspel onder leiding van Carel Briels: 'Nederland herdenkt 1940-1945: Drama der bezetting '. De teksten zijn geschreven door de studioleider van Radio Oranje: A. den Doolaard. Eerste verschijning van Weekblad Elsevier.  Suske en Wiske, de stripreeks van Willy Vandersteen, verschijnt voor het eerst in de krant.

Geboren als stamhouder in een gereformeerd gezin met vijf kinderen - de vader dreef in Meerkerk een bescheiden sigarenwinkel, later uitgebreid met een melksalon - bezocht Maarten Schakel na de lagere school de christelijke ULO te Gorinchem. Op veertienjarige leeftijd ging hij hier naar de kweekschool, waar hij in 1935 zijn onderwijzersdiploma en twee jaar later de hoofdakte behaalde. Na zijn militaire diensttijd vond de jonge Schakel niet onmiddellijk een werkkring in het onderwijs. Via avondstudie verwierf hij vervolgens diverse aanvullende onderwijsbevoegdheden. Als gemobiliseerd soldaat maakte hij in mei 1940 in Noord-Brabant de Duitse inval mee. Na de capitulatie van het Nederlandse leger begon Schakel alsnog een loopbaan in het onderwijs, aanvankelijk in 1940/1941 als 'kwekeling met akte' aan een ULO in Alkmaar, in de twee daaropvolgende schooljaren als leraar Duits op zijn 'oude' ULO in Gorinchem. Tot oktober 1943 was hij als zodanig werkzaam.

Door een collega kwam Schakel in aanraking met de illegaliteit, en zo kwam hij in het verzet terecht.  Hij maakte deel uit van de Vrij Nederland-groep, en was onder de schuilnaam "Jan Snor" lid van een verzetsgroep in de Alblasserwaard.  Aanvankelijk verspreidde hij het illegale Vrij Nederland in de Alblasserwaard. Later redigeerde hij zelf een aantal nummers van het blad en hielp hij - als 'Jan Snor', de schuilnaam waaronder hij inmiddels de verzetsgroep in zijn geboortestreek leidde - onder meer bij het onderduiken van joodse Nederlanders en van landgenoten die aan een gedwongen tewerkstelling in Duitsland probeerden te ontsnappen. Terwijl één van zijn broers in oktober 1943 door de Duitsers werd opgepakt en later in het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg stierf, wist Maarten Schakel te ontsnappen en zette hij zijn tegen de bezetter gerichte activiteiten voort in de verzetsgroep-André in het Brabantse Sprang-Capelle, waar hij ook een onderduikadres had gevonden.

Toen grote delen van Zuid-Nederland in het najaar van 1944 bevrijd waren, nam Schakel de taak op zich een gewapende eenheid van de Binnenlandsche Strijdkrachten in zijn geboortestreek op te richten, en hij werd zo in 1944 garnizoenscommandant Binnenlandse Strijdkrachten te Gorinchem. Vlak voor de bevrijding, in april 1945, werd hij daar bij een controle gearresteerd. Omdat bij hem wapens en verboden lectuur waren gevonden, werd hij standrechtelijk ter dood veroordeeld. Een paar uur voor de beoogde executie wisten leden van zijn verzetsgroep Schakel uit het politiebureau in Schoonhoven te bevrijden en in veiligheid te brengen. Van zijn ervaringen tijdens de bezettingstijd deed hij later verslag, onder meer in Van bon tot bom. Herinneringen 1939-1945(1990).

In de eerste weken na de bevrijding hield Schakel zich bezig met het opstellen van lijsten met de namen van op te sporen en te berechten regionale collaborateurs. In augustus 1945 pakte hij het leraarschap aan de ULO in Gorinchem weer op. Op aandringen van zijn verzetsvrienden besloot hij korte tijd later te solliciteren naar het burgemeesterschap van Noordeloos, Hoornaar en Hoogblokland: drie kleine gemeenten in de Alblasserwaard die door één burgemeester werden bestuurd. Op 1 januari 1946 werd hij op 28-jarige leeftijd de tot dan toe jongste burgervader van Nederland. Een paar maanden eerder was Schakel in het huwelijk getreden met Anske Konings, een Brabantse boerendochter, die hij vóór de oorlog al had leren kennen en die eveneens actief was geweest in het verzet.

Datzelfde jaar werd hij lid van de ARP en in 1964 lid van de Tweede Kamer. Als kamerlid werd hij bekend als een begaafd spreker, die zijn redevoeringen altijd uit het hoofd uitsprak. Hij behoorde tot de behoudende vleugel van de ARP, zo stemde hij onder andere in 1973 tegen de totstandkoming van het kabinet-Den Uyl. Nadat zijn partij was opgegaan in het CDA was hij in 1979 vice-fractievoorzitter.

Vanaf 1946 was Schakel actief in de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Tijdens partij bijeenkomsten maakte Schakel geen geheim van zijn verbondenheid met de traditionele anti-revolutionaire denkrichting. Initiatieven van een groep gelijkgestemden, verenigd in VERAR ('Verontrusten in de AR- partij'), die evenals hij grote moeite hadden met de radicaal-evangelische koers die de partijtop aan het begin van de jaren zestig onder J.A.H.J.S. Bruins Slot en W.P. Berghuis wenste in te slaan, deden Schakel bij het opstellen van de kandidatenlijst voor de Kamerverkiezingen van 1963 op een hogere plaats belanden dan hem oorspronkelijk was toebedeeld.

Door talloze spreekbeurten verwierf hij in grote delen van het land bekendheid. Daar werd ook de basis voor zijn latere welsprekendheid gelegd. Onder de leuze 'Schakel over op Schakel' werd een voorkeurstemmenactie geïnitieerd, die in 1963 weliswaar nog niet direct het gewenste resultaat opleverde, maar hem, door twee tussentijds opengevallen plaatsen, op 15 september 1964 toch in het parlement zou brengen.

1964 was ook het jaar dat het volgende gebeurde: Het Amerikaanse weekblad Time roept ds. Martin Luther King uit tot man van het jaar 1963. De eerste Ford Mustang rolt van de band. Esther Ofarim figureert als zeemeermin in de Robinson Crusoe-show van Rudi Carrell. Jan Janssen wordt in Sallanches wereldkampioen wielrennen. Kees van Kooten en Wim de Bie debuteren in het radioprogramma Uitlaat (van de VARA) als de Klisjeemannetjes.

Als Kamerlid viel Schakel op, omdat hij - als een van de weinigen - bij zijn redevoeringen steeds slechts gebruik maakte van een paar aantekeningen. Namens de ARP - en vanaf 1977, toen de fractie van het Christen Democratisch Appèl (CDA) een feit werd, ook voor deze nieuwe politieke groepering - was hij woordvoerder voor Verkeer en Waterstaat, Binnenlandse Zaken, en voor Landbouw en Visserij. Als Kamerlid bleef Schakel zijn oorspronkelijke, principiële opvattingen trouw. Zijn loyaliteit aan de partij stond daarbij nooit ter discussie, omdat het naar buiten treden als een eenheid bij hem altijd prioriteit genoot.

Deze houding bleek onder meer in het voorjaar van 1973 bij de vorming van het centrum-linkse kabinet-Den Uyl (1973-1977), waarin zeer tot spijt van Schakel twee ministers van antirevolutionairen huize zitting namen. Bij de stemming binnen de AR-Kamerfractie bleek een krappe meerderheid bereid de uitkomst van de formatie te steunen, waarop tegenstemmer Schakel zich vervolgens naar de nieuwe situatie schikte. Eén keer, op 20 november 1974, bracht hij dit kabinet overigens in grote politieke problemen door een Kameruitspraak te vragen over een door de minister van Verkeer en Waterstaat, Th.E. Westerterp, voorgestelde wijziging van het plan tot afsluiting van de Oosterschelde. Schakel - die als inwoner van de Alblasserwaard de watersnoodramp van 1953 van nabij had meegemaakt - stelde het veiligheidsaspect en de kosten van de beoogde aanpassingen ter discussie. Zijn motie werd nipt verworpen, maar niet dan nadat de leden van de grootste regeringsfractie, de Partij van de Arbeid, onder grote druk waren gezet tegen te stemmen.

In de hiërarchie van de CDA-fractie klom Schakel in 1978 op tot vice- voorzitter. Mede op grond van zijn langdurige parlementaire ervaring maakte hij tevens vanaf 1977 deel uit van het Kamerpresidium. Eigenzinnig als hij was, nam Schakel als parlementariër soms controversiële standpunten in. Een van zijn eerste wapenfeiten in Den Haag bestond in november 1964 uit het tegenstemmen bij de voorgestelde uitbreiding van de Algemene Ouderdomswet, waarvan een gedeelte uit de staatskas gefinancierd zou moeten worden. Deze oudedagsvoorziening mocht volgens hem en een tweetal andere behoudende fractiegenoten niet als staatspensioen worden beschouwd, iets wat in overeenstemming was met de binnen de ARP geldende traditionele opvatting over de persoonlijke verantwoordelijkheid.

Wat de buitenlandse politiek betreft, toonde hij in de jaren zestig begrip voor de vooral in West-Europa heftig bekritiseerde apartheidspolitiek van opeenvolgende Zuid-Afrikaanse regeringen. Hij had tevens twaalf jaar lang, van 1963 tot 1975, zitting in de Nederlands-Zuid-Afrikaanse Werkgemeenschap. Weliswaar huldigde hij 'van ganser harte het standpunt, dat 'n mens op grond van z'n ras niet gediscrimineerd mag worden' (Oostveen), maar Schakel bleef van mening dat westerse oplossingen niet onverkort op een volstrekt andere samenleving, zoals die van zuidelijk Afrika, waren toe te passen. Identiek oordeelde hij ten aanzien van de toenmalige Portugese koloniën Mozambique en Angola, die hij op uitnodiging van de Portugese ambassadeur in Nederland in augustus 1973 bezocht. Dit leidde tot heftig verzet bij andere partijen en tot onrust in Schakels eigen ARP.

Zoals voor vele Nederlanders werden de ervaringen opgedaan tijdens de Duitse bezetting voor Schakel in de jaren zeventig weer zeer actueel. Zo was hij in februari 1972 een van de opvallendste sprekers tijdens het Kamerdebat over de beoogde vrijlating van de Duitse oorlogsmisdadigers F. Fischer, J.J. Kotälla en F.H. aus der Fünten, die in de strafgevangenis van Breda een levenslange vrijheidsstraf uitzaten. Persoonlijk was Schakel voorstander van gratiëring, maar toch meende hij te moeten opkomen voor de nabestaanden van de slachtoffers en hun gevoelens. Daarom stemde hij, samen met een Kamermeerderheid, tegen invrijheidsstelling van de 'Drie van Breda'.

Ruim zes jaar later, in het najaar van 1978, was er opnieuw een emotionerend moment voor Schakel, toen de voorzitter van de kersverse CDA- Kamerfractie, W. Aantjes, vanwege diens oorlogsverleden ernstig onder vuur kwam te liggen. Schakel zat naast zijn politieke voorman toen deze tijdens een persconferentie zijn terugtreden uit de actieve politiek aankondigde. Zelf vond hij, hoewel ernstig teleurgesteld in zijn geloofs- en streekgenoot - Aantjes was uit het naburige Bleskensgraaf afkomstig - zijn eigen opstelling heel vanzelfsprekend: 'Een stukje christelijke solidariteit met een vriend en broeder in het donkerste uur van zijn politieke carrière' ( De laatste der mannenbroeders, 176). Tegelijk was Schakel van oordeel dat Aantjes, omdat deze nooit volledige opening van zaken had gegeven, niet in de actieve politiek kon en mocht terugkeren.

Even nog wat andere gebeurtenissen van 1978 op een rijtje: Begin van de gijzeling in het provinciehuis in Assen door drie Zuid-Molukse jongeren; planoloog Ko de Groot wordt doodgeschoten. In attractiepark De Efteling in Kaatsheuvel wordt het Spookslot geopend als eerste écht grote attractie en is dan het grootste spookslot van Europa. Op de Spaanse camping Los Alfaques te Sant Carles de la Ràpita raakt een met vloeibaar gas gevulde tankauto van de weg en ontploft op een camping met als gevolg meer dan tweehonderd doden, onder wie 10 Nederlanders en 36 Belgen.  Johan Cruijff speelt zijn laatste wedstrijd met Ajax tegen Bayern München en verliest met 8-0. Ook Nederland is in de ban van de film Grease met John Travolta en Olivia Newton-John. De soundtrack staat wekenlang op nummer één en "Greasedansen" wordt een rage onder de jeugd.

Schakel was tevreden met zijn in de loop van de jaren opgebouwde positie in de ARP - en later het CDA - en streefde ook niet naar meer. Hij wist dat hij voor velen in zijn partij als 'te rechts' gold en hij ontbeerde, naar eigen zeggen, de nodige financieel-economische kennis. Bovendien wilde hij per se het burgemeesterschap in zijn dierbare Noordeloos en omstreken niet opgeven, waardoor een eventueel ministerschap of staatssecretariaat voor hem onbespreekbaar was. Aan deze verknochtheid aan zijn thuisbasis droegen ook zijn vrouw en kinderen veel bij. Zeer ongaarne verzuimde Schakel heugelijke gebeurtenissen in huiselijke kring ten gunste van politieke activiteiten. Dit verhinderde intussen niet dat Schakel zich aan het Binnenhof als een vis in het water voelde: in zijn visie was het werk als volksvertegenwoordiger het hoogst bereikbare.

Op grond van een bepaling in de (oude) AR-statuten, waarbij personen die tijdens een regeerperiode 65 jaar zouden worden, niet op de kandidatenlijst konden worden geplaatst, nam Schakel op 9 juni 1981 afscheid van het Binnenhof. Ook na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd bleef hij evenwel nog op zijn post in het gemeentehuis van Noordeloos, omdat 'zijn' gemeente bij een herindeling op korte termijn toch in een groter bestuursverband zou opgaan. Op 1 januari 1986 kwam aan veertig jaar burgemeesterschap in één en dezelfde gemeente een einde. Vooral voor de veiligheid van de Alblasserwaard - Schakel was lange tijd secretaris van het waterschap 'De Overwaard' - spande de burgemeester zich erg in. Daarnaast was hij voor zijn gemeente een traditionele burgervader, die in hoogsteigen persoon een toneeluitvoering verbood, toen daarin krachttermen werden gebezigd.

De vele nevenfuncties van uiteenlopende aard die hij tijdens zijn actieve politieke periode had aanvaard, beëindigde Schakel na zijn terugtreden geleidelijk. Hij bleef een actief beoefenaar van de wandelsport, waarvoor hij zich al in zijn jeugd had laten winnen. Sinds 1933 nam hij meer dan vijftig keer deel aan de Nijmeegse Vierdaagse. Tijdens de tocht van 1937 had hij de, naar eigen zeggen, 'voor onze relatie bepalende ontmoeting' met zijn latere echtgenote (Huis en Steenhorst, 23).

Op Maarten Schakel was zeker het epitheton 'antirevolutionair mannenbroeder' van toepassing. Zijn godsvertrouwen, zijn werklust - 'Tussen de maandagmorgen en de zaterdagavond liggen grote mogelijkheden' ( Nederlands Dagblad) - , zijn onverzettelijkheid in bezettingstijd en ook zijn gevoel voor decorum pasten in elk geval bij die benaming. Schakel miste echter het gedrevene en 'gelijkhebberige' dat ook onlosmakelijk met het gereformeerde volksdeel verbonden schijnt. Ofschoon hij goed kon relativeren, was hij ten diepste eerder een cultuurpessimist, mede een gevolg van de verschrikkingen van de oorlog en de dreiging van nieuwe gewelddadige conflicten, die in zijn ogen een onvermijdelijk gevolg waren van de zondeval. Als Kamerlid was Schakel vaak individualistisch en niet zonder ijdelheid. Mede om die reden zorgde hij voor goede contacten met de parlementaire pers. Tenslotte - maar misschien wel bovenal - was Schakel een man van de streek waar hij opgroeide, werkte en ook werd begraven: 'Er is een plekje op de aardbol waar ik voluit thuis ben: de boorden van het riviertje de Giessen in de Alblasserwaard'

En dan wordt het 1981: Een bomaanslag verwoest het gebouw van de Amerikaanse propaganda-zenders van Radio Free Europe/Radio Liberty in München. Acht mensen raken zwaargewond. In maart zijn er nog meer aanslagen op instellingen van het Amerikaanse leger in West-Duitsland: in Gießen en Frankfurt am Main.  'The brown bomber', de Amerikaanse bokser Joe Louis, die van 1937 tot 1949 wereldkampioen in het zwaargewicht was, overlijdt op 66-jarige leeftijd. Vooral zijn gevecht tegen de Duitser Max Schmeling in 1938 werd onvergetelijk, niet in de laatste plaats vanwege de verwerpelijke rassentheorieën van Adolf Hitler, die Louis al in de eerste ronde door een knock-out zeer ontkrachtte.

Frankrijk kiest voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog een socialist tot president: François Mitterrand. Bij de parlementsverkiezingen van 21 juni weten de socialisten samen met de links-liberalen de absolute meerderheid te behalen. Premier Pierre Mauroy neemt ook vier communistische ministers op in zijn kabinet.  Prins Charles trouwt met Lady Diana Spencer..

Op 10 juni 1981 verliet hij de Kamer. Per 1 augustus 1982 ging Schakel met pensioen als burgemeester van de drie door hem bestuurde gemeenten; hij bleef echter tot 1 januari 1986 aan als waarnemend burgemeester. Hij had de reputatie alle inwoners van de gemeenten waar hij burgemeester van was bij naam te kennen.

Hij overleed op tachtigjarige leeftijd. Een van zijn zoons, Maarten Schakel jr., was namens het CDA burgemeester van Lopik.

Op 10 mei 2002 onthulde oud-premier Dries van Agt in Noordeloos een borstbeeld van Maarten Schakel. Het was gemaakt door beeldhouwer Marcus Ravenswaaij, op initiatief van oliehandelaar A.A. de Haan, een goede vriend van Schakel.

In januari 2007 werd het borstbeeld een aantal weken van de sokkel gehaald, om een mal voor een replica te maken. Dit uit voorzorg voor het toenemende aantal koperdiefstallen.

“Maar hoe zit dat nu met die rare vraag boven in deze column?” Hoor ik u vragen.

Welnu, op 26 augustus 2008 maakte vervoersmaatschappij Arriva bekend, dat ze een van de nieuwe treinen voor de Merwede - Lingelijn naar Maarten Schakel gingen vernoemen.

Sinds september 2008 rijdt deze trein onder nummer 506 tussen Dordrecht en Geldermalsen v.v. Dus vanaf 26 augusatus 2008 kan iedere Alblasserdammer, maar verder ook ieder ander van deze aardkloot reizen met Maarten Schakel, en een poosje terug heb ik dat dus werkelijk ook gedaan.

Schakel publiceerde verschillende werken, onder andere zijn memoires uit de Tweede Wereldoorlog, geschiedkundige publicaties over de Alblasserwaard en een aantal korte verhalen.

Bronnen:
Wikipedia en het verdere internet.
Foto's bewerkt met Fotosketcher.
Hartelijk dank aan de originele makers van de foto's, de video en andere documenten.
Hieronder nog een prachtige korte video over Maarten Schakel met als titel: 'Arriva 506 "Maarten Schakel" vertrekt uit Dordrecht Stadspolders'. Kijk en geniet van een ritje met Maarten Schakel.

Column nummer 21 van uw columnist.

Over de columnist

Hennie van der Zouw

Hennie van der Zouw, oud leerkracht uit het basisonderwijs en inmiddels 'pensionado,' is geboren in Bolnes in de gemeente Ridderkerk en sinds 1995 inwoner van Alblasserdam. Hennie is getrouwd en vader van een zoon. Hij is geinteresseerd in computers, I.C.T., stripverhalen, sport en geschiedenis.

Hennie heeft in de laatste dertig jaar een aantal artikelen gepubliceerd in het Stripschrift, een blad met achtergrondverhalen over strips en het beeldverhaal in het algemeen.

Hennie is ook de webmaster van de websites van H.V. Anderz.


Hennie heeft, onder pseudoniem een aantal sportboeken en de eerste twee delen van een roman-cyclus geschreven en in eigen beheer gepubliceerd bij Brave New Books. De boeken over wielrennen, voetbal en schaatsen weerspiegelen Hennie 's interesse in sport. 

Er zijn onder zijn eigen naam ook drie bundels van zijn op alblasserdam.net gepubliceerde columns verschenen en ook heeft hij een tweedelige biografie over zijn vader geschreven. Heel trots is Hennie ook op het boek over Hein, de broer van zijn vader, waar hij naar vernoemd is. Inmiddels is Hennie ook begonnen aan een boek over zijn moeder.

In 2021 is de derde bundel van de columns verschenen. Columns, altijd verankert in de geschiedenis, die proberen om Alblasserdam in het grotere verband van de wereldgeschiedenis en de tijd te laten zien......


En begin van het jaar 2023 verscheen het vierde deel van de verzamelde columns van Hennie van der Zouw op Alblasserdam.net


Jan Willem Boersma uit Mijdrecht sinds vorig jaar in een illuster rijtje Alblasserdamse Burgemeesters
03 feb
Jan Willem Boersma uit Mijdrecht sinds vorig jaar in een illuster rijtje Alblasserdamse Burgemeesters
Alblasserdammer Joop Aret, van waterklerk tot hobby-fotograaf
06 dec
Alblasserdammer Joop Aret, van waterklerk tot hobby-fotograaf
Een Interview met H.V. Anderz? Maar dat is toch zeker wel een Alblasserdammer? Of niet?
07 okt
Een Interview met H.V. Anderz? Maar dat is toch zeker wel een Alblasserdammer? Of niet?
Alblasserdam zit ook onder het P.F.A.S.. 'Dark Waters' ook in Alblasserdam
25 aug
Alblasserdam zit ook onder het P.F.A.S.. 'Dark Waters' ook in Alblasserdam
Na 80 columns wordt het tijd om toch maar eens een Alblasserdammer voor te stellen
01 jun
Na 80 columns wordt het tijd om toch maar eens een Alblasserdammer voor te stellen
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.