Cees van Kooten, voetballer, voetbaltrainer en International uit Alblasserdam
Cornelis oftewel "Cees" van Kooten, geboren in Alblasserdam, net na de oorlog, op 20 augustus 1948, is een voormalig Nederlands voetballer, international en voetbaltrainer.
Cees van Kooten begon zijn loopbaan op 17 jarige leeftijd in 1965, als aanvaller bij Hermes D.V.S. in de toenmalige tweede divisie. Hij speelde hier zo’n zes jaar, tot 1971, het jaar waarin Hermes D.V.S. terugkeerde naar de amateurs. Cees van Kooten, toen ongeveer 23 jaar oud, vertrok naar het Franse Lille O.S.C., maar keerde al snel terug naar Nederland. Hij ging spelen bij Telstar en groeide langzaam uit tot een gewaardeerde en kopsterke aanvaller. In 1976 maakte Van Kooten de overstap naar Go Ahead Eagles. Voor de Deventenaren maakte hij 79 competitiedoelpunten in zes seizoenen. Hiermee is hij nog altijd all-time clubtopscorer bij Go Ahead Eagles.
Het absolute hoogtepunt van zijn carrière beleefde Cees van Kooten eigenlijk in de herfst van zijn carriere, in het voorjaar van 1981. Op 32-jarige leeftijd debuteerde hij namelijk in het Nederlands elftal. In een uitwedstrijd tegen Cyprus, zijn eerste interland, maakte hij ook nog de enige treffer van de wedstrijd. Hij speelde uiteindelijk negen keer voor het Nederlands elftal waarin hij vier doelpunten maakte.
In 1983 stapt Cees van Kooten over naar buurman P.E.C. Zwolle, waar hij in 1985, rond zijn 37e verjaardag, zijn spelerscarrière afsloot.
Na zijn spelersloopbaan werd van Cees van Kooten trainer. Hij trainde onder andere N.E.C. uit Nijmegen, vanaf 1994. In 1995 werd hij echter ontslagen bij de club uit Nijmegen. Ook bij R.K.C. Waalwijk werd Cees van Kooten in het najaar van 1996 voortijdig de laan uit gestuurd. Hierna was hij nog kortstondig assistent-trainer bij Go Ahead Eagles, maar door een hartinfarct moest hij een stap terug doen.
De voetbalvereniging Hermes D.V.S., waar Cees van Kooten in 1965 zijn voetbalcarrière begon, is een zogenaamde omnisportvereniging in Schiedam voor voetbal, cricket, tennis en squash. De club is gevestigd op het Sportpark Harga en telt nu, in 2014 nog steeds ongeveer 800 leden.
De club bestaat al sinds 1884, aanvankelijk als cricketvereniging onder de naam Hermes. In 1890 werd ook een voetbalafdeling opgericht. Hermes D.V.S. was de tweede club van Schiedam en stond aanvankelijk bekend als club van de gegoede burgerij waar ook werd geballoteerd. Bij de eerste club van Schiedam, S.V.V. speelden voornamelijk mensen uit de arbeidersklasse.
Bij de invoering van de eredivisie in 1958 eindigde de club nog op de 5de plaats in de eerste divisie. Daarna gingen de resultaten omlaag. In de jaren dat Cees van Kooten hier speelde, van 1965 tot 1971, ging het weer een poosje goed met de club. In 1968-1970 speelde het in de tweede divisie betaald voetbal. Momenteel is de club weer een amateurclub.
Lille Olympique Sporting Club, waar oud Alblasserdammer Cees van Kooten na zijn periode bij Hermes D.V.S. een korte tijd voetbalde, is een Franse voetbalclub uit Rijssel, opgericht in 1902 en uitkomend in de Ligue 1. In het eerste decennium na de Tweede Wereldoorlog behaalde de club zijn grootste successen.
De club was meteen succesvol en werd de eerste naoorlogse kampioen met één punt voorsprong op Saint-Étienne. Na een vierde plaats werd O.S.C. de volgende vier seizoenen vicekampioen, telkens achter een andere club. In 1951/52 moest Lille twee clubs voor laten gaan, maar telde slechts twee punten achterstand op kampioen Nice. Twee seizoenen later zegevierde de club. Het zou de voorlopig laatste landstitel worden. De titel werd gevolgd door een onverwachte zestiende plaats. Deze plaats werd in 1956 herhaald en de club degradeerde deze keer. In de korte tijd dat Cees van Kooten hier voetbalde, kon de club ook geen potten breken. In 2010/2011 werden ze eindelijk weer een keer kampioen van Frankrijk.
Na zijn korte Franse avontuur speelde Cees van Kooten tot 1976 bij Telstar, Telstar is een betaald voetbalclub uit Velsen - IJmuiden. De club ontstond op 17 juli 1963, toen de rivalen V.S.V. uit Velsen en Stormvogels uit IJmuiden besloten om hun profafdelingen te laten fuseren en zelf verder te gaan als amateurclubs. De nieuwe club kreeg de naam Telstar, naar de toen pas gelanceerde Amerikaanse communicatiesatelliet.
Telstar promoveerde in seizoen 1963-1964 (direct na de eerste fusie) al meteen naar de Eredivisie, en verbleef daar 14 jaar onafgebroken. Midden jaren zeventig, toen Cees van Kooten bij Telstar speelde, was de succesvolste periode voor de club, met als hoogtepunten een 6de plaats in het seizoen 1973-1974, een 7de in het seizoen 1974-1975 en een eindklassering als 9de in het seizoen 1975-1976. Vanaf het seizoen 1976-1977 ging het met de prestaties bergafwaarts. Afbeelding hiernaast: Elftalfoto van Telstar met Cees van Kooten op de middelste rij uiterst links.
In 1976 verhuisde Cees van Kooten naar de Deventerse club Go Ahead Eagles. Thuis wedstrijden van Go Ahead Eagles worden gespeeld in het eigen stadion ‘De Adelaarshorst’.
Go Ahead, de club waaruit Go Ahead Eagles is voortgekomen, werd op 2 december 1902 opgericht als Be Quick. Bij de toetreding tot de N.V.B. in 1905 werd de club (vanwege de al bestaande Groningse club Be Quick) verplicht zijn naam te veranderen en deed dat in Go Ahead. Op 31 juli 1971, bij de splitsing van de amateur- en de proftak, werd op voorspraak van toenmalig trainer-coach Barry Hughes de toevoeging Eagles achter de naam geplakt.
De club werd ooit opgericht door de gebroeders Hollander, waarvan de latere sportverslaggever Han Hollander landelijk bekend werd. Go Ahead was kort na haar oprichting heel succesvol. In 1916 werd al de finale van het landskampioenschap bereikt, waarin van Willem II werd verloren. Een jaar later pakte de club wel zijn eerste landstitel, een prestatie die in de jaren twintig en dertig drie keer herhaald zou worden.
In het bekertoernooi haalde Go Ahead in 1965 zijn piek. De finale werd verloren van Feyenoord, maar toch werd Europees voetbal behaald. In de eerste ronde werd Celtic (dat een seizoen later de Europacup I zou winnen) geloot. Er werd twee keer verloren, 0-6 en 1-0.
In de jaren zeventig en begin jaren tachtig was Go Ahead Eagles een stabiele eredivisieclub. In deze periode speelde oud Alblasserdammer Cees van Kooten hier tot 1983. In 1987 volgde voor Go Ahead Eagles degradatie.
“Hij was eind jaren zeventig één van de helden van voetbalminnend Deventer”. Cees van Kooten (65), de kopsterke spits van toenmalig Eredivisionist Go Ahead Eagles, kwam in 1976 naar Deventer om met de club de weer weg terug naar boven in te slaan. “De club had jaren in de subtop gespeeld. Toen ik kwam, ik was al één van de ouderen, ging het minder, ” aldus Cees van Kooten in een artikel van Eric Bosman wat ik op het internet vond.
Zes seizoenen was hij de onvervalste aanvalsleider, met 79 doelpunten in de Eredivisie is hij tot op de dag van vandaag de meest succesvolle spits ooit in Deventer dienst. Groot, sterk en in de lucht haast onverslaanbaar. In misschien wel de meest legendarische wedstrijd die hij speelde voor roodgeel, in de eigen Adelaarshorst tegen F.C. Amsterdam, kwam hij nou eens niet tot scoren, aldus Bosman. “Maar ik gaf wel beide assists op Stef Walbeek”, glimlacht Cees, maar gaat Bosman verder, was hij toch van eminent belang in het degradatieduel dat in april 1978 met een 2-0 overwinning werd afgesloten. Voor ruim twintigduizend toeschouwers verbeet Cees van Kooten zich aanvankelijk langs de kant. “Een week eerder had ik een zweepslag opgelopen, het was sowieso een seizoen vol pech. Pas in de tweede helft kon ik invallen.” Verzucht Cees. De Eagles handhaafden zich op het nippertje op het hoogste niveau.
Tijdens zijn periode bij Go Ahead Eagles beleefde Kees van Kooten ook zijn sportieve hoogtepunten, toen hij werd uitgenodigd voor het Nederlands Elftal. Hij speelde in de volgende negen interlands, en scoorde ook nog vier doelpunten:
29-04-1981 Cyprus – Nederland 0 – 1 (1x Cees van Kooten)
01-09-1981 Zwitserland – Nederland 2 – 1
09-09-1981 Nederland – Ierland 2 – 2
14-10-1981 Nederland – België 3 – 0 (1x Cees van Kooten)
18-11-1981 Frankrijk – Nederland 2 – 0
25-05-1982 Engeland – Nederland 2 – 0
22-09-1982 Nederland – Ierland 2 – 1
19-12-1982 Malta – Nederland 0 – 6 (2x Cees van Kooten)
27-04-1983 Nederland – Zweden 0 – 3
Grote vreugde was er in april 1981 bij Cees van Kooten en de Deventer aanhang, toen bondscoach Kees Rijvers hem opriep voor het Nederlands Elftal. Hij scoorde zelfs - als debuterende dertiger - ook nog eens het enige doelpunt in het W.K.-kwalificatieduel, uit bij en op Cyprus. (Afbeelding hieronder: Cees van Kooten in duel met Walter Meeuws in de Interland tegen Belgie.)
Cees van Kooten schopte het in totaal tot negen interlands, maar zag later de vurig gewenste transfer naar Ajax helaas afketsen. “Ik moest acht ton kosten, in die tijd een enorme smak geld. Dat ging Ajax te ver voor een dertiger,” aldus Cees in hetzelfde artikel van Eric Bosman. Ook een transfer naar P.S.V. Eindhoven ging helaas de mist in. “Dat had de laatste stap in mijn voetbalcarrière moeten worden. Alles was rond maar op het laatste moment ketste de deal toch nog af.” Stelt een nog steeds teleurgesteld klinkende Cees van Kooten in bovengenoemd artikel.
Cees van Kooten wisselde in 1983 nog een keer van club, en ging spelen bij P.E.C. Zwolle. P.E.C. Zwolle is een Nederlandse profvoetbalclub uit het Overijsselse Zwolle. De club werd in 1910 opgericht als P.E.C.
In 1904 wordt in de Zwolse wijk Assendorp A.V.C, de Assendorper Voetbal Club, opgericht. Uit A.V.C. komt Volharding voort, daaruit Sallandia en daaruit weer Ende Desespereert Nimmer. Dit laatste betekent "Wanhoop nooit".
In 1906 wordt de Zwolse voetbalclub Prins Hendrik opgericht en ze spelen op een terrein naast de theetuin Thijssen. Twee jaar later treedt P.H. toe tot de bond, de N.V.B.. De club Ende Desespereert Nimmer promoveert in 1910 naar de N.V.B.. P.H. bungelt steevast onderaan de ranglijst, terwijl E.D.N. het beter doet. Het komt tot een fusie.
Op 12 juni 1910, in Hotel Koenders op de Grote Markt te Zwolle, besloten twee voetbalverenigingen te fuseren. E.D.N. en P.H. fuseerden tot P.E.C. omdat ze wisten dat zij gezamenlijk meer kans maakten om te overleven in de 2e klasse van de Nederlandse Voetbal Bond. De vereniging kreeg direct ook een atletiekafdeling.
De in Alblasserdam geboren Cees van Kooten verkaste op 34-jarige leeftijd, als international nog naar P.E.C. Zwolle, daar eindigde hij zijn loopbaan als voetballer, drie jaar later. Een carrière als trainer leek het logische gevolg te worden. Cees vertelt hierover: “Op traditionele wijze heb ik mijn diploma’s daarvoor gehaald, dat was gelijktijdig met het runnen van de Pianopub, dat deed ik samen met Ad van Wezenbeek. Later heb ik, samen met hem, ook nog de Luxor gedraaid. Ik wilde altijd ook nog een keer de horeca in.”
Toen Cees van Kooten, toen dus nog international maar P.E.C. kwam, was P.E.C. nog een heuse subtopper, maar uiteindelijk ging het minder met de ploeg. In 1984/85 leidde dat uiteindelijk tot degradatie naar de 1e Divisie, waarna Cees van Kooten het ook gelijk een goed idee vond, om zijn voetbalcarrière af te sluiten.
In 1994 begon Cees van Kooten aan een tweede carrière, die van trainer, en wel bij N.E.C.. N.E.C. (Nijmegen Eendracht Combinatie) is een voetbalvereniging uit Nijmegen, opgericht op 15 november 1900.
Helaas werd daar Cees van Kooten in 1995 ontslagen, om daarna de Koninklijke U.D. van de eerste naar de hoofdklasse te brengen. “Een leuke ploeg, veel oud-profs maakten er nog deel van uit. Helaas kwamen er weinig mensen kijken, wel zat de kantine na afloop steeds bomvol.” Zegt Cees van Kooten hierover in het artikel van Eric Bosman.
Hij vervolgde zijn trainerscarrière bij Roda J.C.. Roda J.C. Kerkrade is een Nederlandse voetbalclub gevestigd in Kerkrade. De club werd in 1962 opgericht als een fusie van Roda Sport (nov. 1954 fusie 'Kerkrade' en 'Bleijerheide') en Rapid J.C. (nov. 1954 fusie 'Rapid '54' en 'Juliana'). Roda J.C. Kerkrade speelt haar wedstrijden in het Parkstad Limburg Stadion. Helaas duurde het verblijf van Cees van Kooten bij Roda J.C. slechts een paar maanden. In het najaar van 1996 werd hij ook hier ontslagen.
Na zijn verblijf bij Roda J.C. was Cees van Kooten nog kortstondig assistent trainer bij zijn oude club Go Ahead Eagles, tot zijn trainerscarrière helaas voortijdig werd beëindigd door een hartaanval.
Eric Bosman schreef een prachtig verhaal over Cees van Kooten, geïllustreerd door foto’s van Ilona Hendriks. Hieronder volgen nog wat qutes uit dit artikel.
Zijn laatste club was, hoe kon het ook anders, Go Ahead Eagles. Daar begon zijn fysieke malheur. Cees van Kooten hierover: “Ik was er assistent-trainer toen ik een hartinfarct kreeg. Na drie maanden in het ziekenhuis te hebben gelegen mocht ik weer naar huis.”
Zijn gezondheid liet hem niet veel later opnieuw in de steek. Cees: “Ik kreeg slokdarmkanker, daar ben ik van genezen. Nu lijd ik aan prostaatkanker, dat is niet te genezen maar wel tegen te houden.” Daarbovenop kreeg hij te maken met hartfalen. Cees: “Ik moet oppassen met fysieke inspanningen.”
Ondanks alle tegenslagen blijft Cees van Kooten positief in het leven staan. Cees: “Ik ben altijd in Deventer blijven wonen. Hier heb ik mijn vrienden- en kennissenkring opgebouwd.” En belangrijker nog, zijn familie is bij hem in debuurt. Cees van kooten hierover: “Ik woon nu op de Enk, mijn kinderen en kleinkinderen wonen om de hoek. Het is goed zo.”
Tegenwoordig drinkt hij ‘s ochtends een paar koppen koffie bij café Floors, maakt een babbeltje met maten Bob Maaskant en Harry Elbers. Cees: “We hebben overal een mening over. Soms worden we nog gehoord ook. Zoals afgelopen december. Die foeilelijke kerstboom bij De Waag. Die hebben ze toch maar mooi vervangen.” Elbers mengt zich in het gesprek. Hij wil weten wie zijn grootste vriend is? “Jij en Bob”, maakt Van Kooten van zijn hart geen moordkuil. “Maar met Bob wordt het wat minder, die zit tegenwoordig te veel in Spanje.” Na het keuvelen met zijn maten vervolgt hij zijn dagelijkse routine.
Cees van Kooten: “Na Floors ga ik langs mijn vrouw op d’r werk en dan de boel thuis opruimen. Beetje sport kijken en wachten tot mijn vrouw thuis is, dan samen een borrel nemen. Op dinsdag bezoek ik mijn dochter en mijn kleinkinderen, op de vrijdag ga ik langs bij mijn zoon.” Een rustig bestaan. “Ik verveel me geen moment. Speelt Go Ahead Eagles thuis dan ben ik daar op vrijdagavond bij, in de weekends maak ik voor De Telegraaf spelersrapporten van wedstrijden uit de Eredivisie.”
Zijn favoriete plekken in de stad? Elbers kan niet nalaten om een sneer te plaatsen. “Over cultuur kun je het met hem niet hebben”, plaagt hij de hoofdpersoon. “Nee. En over voetbal al helemaal niet”, bitst de kenner terug. Elbers vertrekt, groet de fotografe en met een olijke oogopslag toont hij aan immer jong te zijn gebleven. “Tot vanavond hé.” Cees van Kooten
groet hem. “Laat Elbers maar lullen, die is geïnfecteerd met zijn eigen grammofoonplaat. Lult overal doorheen. Nee, even serieus. Mijn beste vriend is 35 jaar geleden overleden. Ernst Huizer, die kende ik al vanaf de tijd dat we vijf waren. Hij was een betere voetballer dan ik. Een bloedprop maakte een veel te vroeg einde aan zijn leven.” Hij staart de lucht in, overpeinst zijn gedachten. “Er is niets te zeggen over hoe je leven verloopt, het beste kun je er maar gewoon zo veel mogelijk van genieten.”
Even nog terug naar de voetballoopbaan van de in Alblasserdam geboren Cees van Kooten, en wel naar zijn doelpunten. In de afgelopen jaren zijn er veel doelpunten gemaakt in de Eredivisie. Sommige van die doelpunten waren heel mooi. Andere doelpunten waren weer net iets minder mooi. Willy van der Kuijlen van PSV staat nog altijd op de eerste plaats met 311 doelpunten, Ruud Geels is 2e met 266 doelpunten, Johan Cruijff derde met 216 doelpunten, en Cees van Kooten vinden we terug op de 18e plaats in deze lijst met topscorers, en wel met 134 doelpunten, nog voor bekende ere-divisiespelers zoals de Zweedse topspits Ove Kindvall, 134 doelpunten, Marco van Basten met 128 doelpunten en Wim van Hanegem met 126 doelpunten, om er zomaar een paar te noemen.
Bronnen: Wikipedia en Eric Bosman, die schreef een prachtig verhaal over Cees van Kooten, geïllustreerd door foto’s van Ilona Hendriks op www.overenuitdeventer.nl.
Hieronder: Sparta tegen Go Ahead Eagles: 6 - 2 op 29-03-1981 met natuurlijk Cees van Kooten in de spits bij Go Ahead Eagles, maar helaas voor hem werd de wedstrijd dus wel verloren. Heeft hij zelf ook gescoord? Zie de video.......
XXX Helaas bereikte ons maandagochtend 24 augustus 2015 het bericht dat Cees van Kooten die ochtend was overleden............. XXX
Bronnen: Wikipedia en het verdere internet.
Foto's bewerkt met Fotosketcher.
Hartelijk dank aan de originele makers van de foto's en video's.
Column nummer 16 van uw columnist.